1-Amaliy mashg‘ulot Xordalilar tipi – Chordata. Xordalilarning umumiy tuzilishi

1-Amaliy mashg‘ulot

Xordalilar tipi – Chordata. Xordalilarning umumiy tuzilishi.

Kerakli jihozlar: xordalilarni karmin bo‘yog‘ida bo‘yalgan total preparati; qobiqlilarni ichak atrofining ko‘ndalang kesimidan tayyorlangan preparati; shtativli lupa; biologik mikroskop.

Teri qoplami funksional jihatdan juda muhim organlar sistemasidir. Teri tashqi muhit bilan bevosita bog‘liq bo‘lganligi tufayli uning ta’siriga bevosita duch kelinadi (shuning uchun ham embrional rivojlanish davrida ko‘pchilik sezgi organlari murtakning tashqi qoplagichidan hosil bo‘ladi). Teri qoplami tanani mehanik, kimyoviy va temperatura ta’siridan, unga mikroblar kirishidan himoya qiladi. U gazlar almashinuvida va parchalanish mahsulotlarining tashqariga chiqarilishida ishtirok etadi. Nihoyat, teri mahsulotlari harakat organlari (tuyoq) shakllanishida, narsani ushlash (tirnoq), himoya va hujum organlari (shox va ninalar) hosil bo‘lishida ishtirok etadi. Umurtqalilar terisi ikki qavatli. Tashqi qavati – epidermis ektodermadan kelib chiqqan. U har doim ko‘p qavatli bo‘ladi. Ostki qavati bir umr hayotchan bo‘lib, yangi-yangi hujayralar ajralib turadi. Epidermisning ustki qavati past (yassi) hujayralardan iborat bo‘lib, quruqda yashovchi umurtqalilarda u shox qavatga aylanib, doimo qipiqlanib to‘kilib tutadi. Epidermis shox, tangacha, par, tirnoq, tuyoq, ichi kovak shox hosil qilib turadi. Unda har xil teri bezlari ham hosil bo‘ladi. Terining ichki tolali qavati – korium, ya’ni kutis yoki haqiqiy teri somitning teri bargchasidan mezoderma qismidan hosil bo‘ladi. Terining asosiy qismini tashkil qiluvchi korium qatlami qalin, ancha pishiq bo‘ladi. Terining bu qismidagi baliq tangachalari (o‘q skeletidan farq qiluvchi), qoplagich suyaklar shaklidagi har xil suyak elementlari teri skeletini hosil qiladi. Bug‘ularning suyak shoxi ham xuddi shunday haqiqiy teridan hosil bo‘ladi.

Muskulaturasi. Teri ostida joylashgan muskul qatlami muskulaturasining asosiy massasini tashkil qilib, tana muskulaturasi yoki somatik muskullar deb ataladi. Tuban umurtqalilarda, xuddi bosh suyaksizlardagi kabi, muskulatura segmentlashgan bo‘ladi. Yuqori umurtqalilarda esa tana harakatining umumiy murakkablashuvi, harakat organlarining paydo bo‘lishi bilan segmentatsiya buziladi. Umurtqalilarda somatik muskulaturadan tashqari, jag‘ apparati, ichak va boshqa ichki organlar muskulaturasini ham qayd qilish lozim. Bu muskulatura segmentlashmagan bo‘lib, visseral muskulatura deb ataladi. Umurtqalilarning skeleti topografik nuqtai nazardan, o‘q skelet, visseral skelet va nihoyat, harakat organlari va ularning kamarlari skeletiga bo‘linishi kerak. O‘q skelet dastavval biriktiruvchi to‘qima bilan o‘ralgan xorda shaklida bo‘ladi. Biriktiruvchi to‘qima faqat xordani emas, balki uning ustida joylashgan nerv nayini ham o‘rab turadi. Yuqorida aytilganidek, xorda birlamchi ichakning orqa qismi o‘simtasidan hosil bo‘ladi, ya’ni u entodermadan kelib chiqqan. Xorda hech qachon segmentlashgan bo‘lmaydi. Tog‘ay va suyak skelet (mezodermadan kelib chiqqan) biriktiruvchi to‘qimali qobiq tufayli rivojlanadi. SHunday qilib, bu qobiq skeletogen, ya’ni skelet hosil qiluvchi hisoblanadi.O‘q skeletda umurtqa pog‘onasi va miya qutisini ko‘rish mumkin. Umurtqalar rivojlanishida avval xorda ustida metamer joylashgan bir juft tog‘ay hosil bo‘ladi. Bular umurtqaning bo‘lajak ustki va ostki yoylaridir. Ustki yoylarning o‘sishi va uchlarining o‘zaro tutashishi natijasida orqa miya kanali hosil bo‘ladi. Bu kanalda nerv nayi joylashgan. Ostki yoylarning uchlari faqat dum qismida o‘zaro tutashadi (baliqlarda). Gemal kanal ana shunday hosil bo‘ladi. Bu kanal orqali orqa aorta va dum venasi o‘tadi. Ostki va ustki yoylarning ichki uchlari tutashishi natijasida umurtqaning tanasi hosil bo‘lib, uning ichida ma’lum darajada xorda saqlanishi mumkin. Miya qutisi bosh miya boshlang‘ichi ostida ikki juft tog‘ay shaklida hosil bo‘ladi. Ularning orqa jufti – paraxordalilar xordaning oldingi qismi yon tomonida, oldingi jufti – trabekulalar ulardan oldinda joylashgan. Paraxordalilar va trabekulalar o‘sishi va o‘zaro qo‘shilishi natijasida bosh miyani ostidan qoplovchi asosiy plastinka hosil bo‘ladi. SHu bilan bir vaqtda hosil bo‘layotgan sezgi (hidlash, eshitish) organlari atrofida tog‘ay kapsula hosil bo‘ladi. Ular miya qutisining asosiy plastinkasidan balandroq joylashib, bosh miyani yon tomonidan berkitadi. Keyin sezish kapsulalari rivojlanib o‘zaro birlashadi (to‘garak og‘izlilarda) yoki miyaning asosiy plastinkasi bilan qo‘shilib o‘sadi. Miya qutisining qopqog‘i orasidagi teshiklar – fontanelalar biriktiruvchi to‘qimadan iborat parda bilan qoplanadi. Miya qutisining to‘liq qopqog‘i skeletning suyakka aylanishi, qoplag‘ich (teri), suyak (peshana, tepa) hosil bo‘lishi hisobiga hosil bo‘ladi. Visseral skelet miya qutisiga bog‘liq bo‘lmagan holda filogenetik rivojlangan. Dastlab visseral skelet nafas olish apparatini saqlab turish vazifasini bajaruvchi jabra yoriqlari orasida joylashgan bir xil shakldagi juda ko‘p yoylar sifatida paydo bo‘lgan. Keyinchalik yoylarning soni kamayadi. Tog‘ayli baliqlarda oldingi bir juftining rudimenti lab tog‘aylari sifatida saqlanib qolgan. Uchinchi yoy jag‘ apparatiga, to‘rtinchi yoy til osti apparatiga aylangan. Baliqlarda keyingi (4-7) yoylar jabra apparati skeletiga aylangan. Erda yashovchi umurtqalilarda boshqacha o‘zgargan. Ular haqida quyida tanishamiz. Birinchi (umumiy hisobda uchinchi) visseral yoy har tomondan bir juft tog‘aydan tashkil topgan. Tog‘ayli baliqlarda ustki tog‘ay yuqorigi jag‘ vazifasini bajaradi. Bu tanglay-kvadrat tog‘ayi. Jag‘ yoyining ostki yarmi – pastki jag‘ ham juft Mekkel tog‘ayidan iborat. Suyak skeletli hayvonlarda birlamchi jag‘ning ustki yarmi yoki tanglay-kvadrat suyagi vazifasini o‘tovchi suyaklar funksiyasini yo‘qotadi va miya qutisi asosi tarkibiga kiradi. Ikkinchi (umumiy hisobda to‘rtinchi) visseral yoy – gioid yoy tuban umurtqalilarda til osti, aniqrog‘i, jag‘ osti apparati skeleti hisoblanadi. Ko‘pchilik baliqlarda bu yoy jag‘ni miya qutisiga biriktirib turuvchi osma vazifasini bajaradi. U ikkita juft va bitta toq tog‘aydan (suyakdan) iborat. Ustki juft tog‘ay giomandibulyar tog‘ay deb ataladi va xuddi ana shu tog‘ay osma vazifasini bajaradi. Chap va o‘ng gioidlarni o‘zaro birlashtiruvchi ostki juft tog‘ay – gioid va toq tog‘ay – kopula til osti skeleti vazifasini bajaradi. Erda yashovchi umurtqalilarda gioid yoy yuqorida aytilgan vazifasini yo‘qotib, o‘rta quloq apparati va tomoq hosil bo‘lishida ishtirok etadi (bu haqda “suvda ham quruqlikda yashovchilar” bo‘limida batafsil bayon etiladi).Harakat organlari. Ikki xil: toq va juft harakat organlarini farq qilish kerak. Toq harakat organlari – elka, dum, anal suzgichlari skeleti boshqa qismlar bilan qo‘shilmaydigan bir qator tog‘ay yoki suyak nurlardan tashkil topgan. Juft harakat organlari – skeleti harakat organlari kamarlari va erkin harakat organlari skeletiga bo‘linadi. Harakat organlari kamarlari hamma vaqt hayvon tanasining ichida joylashgan bo‘ladi. Ularning tuzilishi har xil guruhlarda turlicha bo‘lganligi uchun o‘z joyida tushuntiriladi. Umurtqali hayvonlarga erkin harakat organlarining skeleti ikki xil: baliqlarda suzgichlar va erda yashovchilarda besh barmoqli harakat organlari bo‘ladi. Birinchi holatda skelet kamarga nisbatan richag sifatida harakat qiluvchi bir necha qator tog‘ay yoki suyaklardan iborat. Besh barmoqli harakat organlarida skelet faqat kamarga nisbatan birgalikda harakat qiluvchi emas, balki biri ikkinchisiga nisbatan ham alohida harakat qila oladigan bir qancha richaglardan tashkil topgan

Hazm qilish organlari. Hazm qilish organlari sistemasi asosi og‘iz teshigidan boshlanib, anal teshigi bilan tugallanadigan naychadan iborat. Hazm qilish yo‘li gastrulaning entodermal naychasidan hosil bo‘ladi (lansetnikning rivojlanishiga qarang). SHunga ko‘ra hazm qilish yo‘lining epiteliysi entodermadan iborat. Faqat og‘iz va anal teshigi oldida entodermal epiteliy sekin-asta ektodermal holatga o‘tadi. Bu yuqorida aytilgan teshiklar paydo bo‘lishi vaqtida tana devorlarining (demak, entodermaning) bo‘rtishi bilan bog‘liq. Hazm qilish yo‘li quyidagi asosiy qismlarga bo‘linadi: 1) oziqni qabul qiluvchi og‘iz bo‘shlig‘i; 2) hamma vaqt nafas olish organlari bilan bog‘liq bo‘lgan halqum; baliqlarda halqumga jabra yoriqlari ochiladi, erda yashovchilarda esa tomoqda hiqildoq teshigi joylashgan; 3) qizilo‘ngach; 4) oshqozon (meda) hazm qilish yo‘lining kengaygan qismi bo‘lib, ba’zi hollarda (kavsh qaytaruvchi sut emizuvchilarda) ancha murakkab tuzilgan; 5) ichak. Tipik holatlarda u oldingi, ya’ni ingichka, o‘rta, ya’ni yo‘g‘on, orqa, ya’ni to‘g‘ri ichakka bo‘linadi. Oddiy holatlarda, to‘garak og‘izlilarda ichak qismlarga bo‘linmydi, u tananing uzunligidan kaltaroq bo‘ladi. Ba’zi bir sut emizuvchilarda aytilgan bo‘limlardan tashqari, boshqa bo‘limlar – o‘n ikki barmoq ichak va ko‘r ichak farq qilinadi va ularning umumiy uzunligi tana uzunligiga nisbatan bir necha marta ortiq bo‘ladi. Ikkita asosiy hazm qilish bezi – jigar bilan oshqozon osti bezi embrional ichakning oldingi tomoni bo‘rtishidan hosil bo‘ladi. Jigar ichak ko‘r o‘simtasining qorin tomoni devoridan paydo bo‘ladi (lansetnik ichagining jigar o‘simtasini taqqoslang). Paydo bo‘lgan jigarning suyuqlik yo‘llari ingichka ichakka qo‘shiladi. Oshqozon osti bezi ichak o‘simtasi hisoblangan bir nechta, ko‘pincha uchta murtakdan paydo bo‘ladi. Bu bez yig‘iq (jips) bo‘lmay, bo‘lakchalari o‘n ikki barmoq ichak tutqichi bo‘ylab joylashganligi bilan jigardan farq qiladi. Bu ikkala bezning vazifasi oziq hazm qilishga nisbatan anchagina keng. Masalan, jigar moylarni emulsiyalovchi va boshqa fermentlarni aktivlashtiruvchi o‘t suyuqligi ishlab chiqarishdan tashqari, moddalar almashinuvida katta rol o‘ynaydi. Moddalar parchalanishi natijasida hosil bo‘ladigan ba’zi zaharli mahsulotlar bu erda neytrallanadi, mochevina hosil bo‘ladi, glikogen to‘planadi. Oshqozon osti fermentlari oqsillar, yog‘lar va uglevodlarni parchalaydi. SHu bilan birga oshqozon osti bezi ichki sekretsiya organi hisoblanadi. Bu funksiyaning buzilishi organizmning qanddan foydalanish qobiliyati yo‘qolishiga sabab bo‘ladi. Natijada og‘ir kasallik – diabet paydo bo‘ladi.

Nafas olish organlari. Umurtqalilarning nafas olish organlari ikki xil bo‘ladi: jabralar va o‘pkalar; bundan tashqari, ba’zilarida teri orqali nafas olish ham muhim ahamiyatga ega. Jabra apparati, odatda halqumni tashqi muhit bilan bog‘lovchi simmetrik joylashgan juft yoriqlar sistemasidan iborat. Jabra yoriqlarining oldingi va orqa devorlari plastinkasimon o‘simta hosil qiluvchi shilliq qobiq bilan o‘ralgan; o‘simtalar jabra yaproqchalaridan iborat. Yuqorida aytilgan har bir yaproqlarga ega bo‘lgan (oldingi va orqa) jabra yoriqlari devori yarim jabra deb ataladi. Jabra yoriqlari orasida visseral jabra yoylari joylashgan (visseral skelet haqidagi bo‘limga qarang). SHunday qilib, har bir jabra yoyi har xil ikkita jabra yorig‘ining yarim jabralari bilan, ya’ni bir yoriqning oldingi yarim jabrasi va ikkinchi yoriqning orqa yarim jabrasi bilan tutashgan.Jabra yoriqlari halqumdan tashqariga qarab o‘suvchi juft entodermal o‘simtalar sistemasi sifatida hosil bo‘ladi. SHu bilan bir vaqtda tashqi qavatning entodermal o‘simtalari ham hosil bo‘la boshlaydi. Bu o‘simtalar bir-biriga qarama-qarshi o‘sib, keyin o‘zaro birlashadi. Binobarin, jabra yoriqlari ento va ektodermal kelib chiqishga ega. Odatda, jabra yaproqlari ektodermal murtakdan hosil bo‘ladi. Faqat to‘garak og‘izlilarda va qalqondorlarda ular entodermadan hosil bo‘ladi.Quruqlikda yashovchi umurtqalilarning nafas olish organi o‘pka. U hiqildoq orqali halqumga ochiladigan bir juft xaltachadan iborat. O‘pka embrional rivojlanish davrida halqum devorining qorin tomonida paydo bo‘ladigan bo‘rtmalar sifatida hosil bo‘lib, entodermal kelib chiqishga ega. Rivojlanishining boshlang‘ich davrlarida o‘pka jabra yoriqlarining bir juft ichki, ya’ni entodermal boshlang‘ichini eslatadi. SHu holat va jabra bilan o‘pkaning qon ta’minotidagi o‘xshashlik o‘pka jabra xaltasining oxirgi juftiga gomologik ekanligidan dalolat beradi. Qon aylanish organlari. Umurtqali hayvonlarning qon aylanish sistemasi bosh suyaksizlarniki kabi yopiq. U o‘zaro bog‘liq qon tomirlardan iborat bo‘lib, oddiy sxemada ikki oqimga bo‘linishi mumkin: elka oqimida qon boshdan dumga qarab oqsa, qorin oqimida teskari tomonga qarab oqadi. Bulardagi qonning harakati yurak faoliyatiga bog‘liq.

Ish tartibi. Xordalilarni tashqi va ichki organlarining tuzilishi bilan tanishib bo‘lgach, quyidagi rasmlarni albomga chizib oling.

1. Xordalilarning barcha organ va sistemalarining yon tomondan ko‘rinishi).

2. Xordalilarning halqumining ko‘ndalang kesimi.

3. Xordalilarning ichagining ko‘ndalang kesimi.